دیدی آن ترک خطا دشمن جان بود مرا؟
گر چه عمری به خطا دوست خطابش کردم!
بگریست چشم دشمن من بر حدیث من
فضل از غریب هست و وفا در قریب نیست...
دوستت دارم و دانم که تویی دشمن جانم
از چه با دشمن جانم شده ام دوست ندانم
گر با دگران بهْ ز منی، وای به من...
ور با همه کس همچو منی، وای همه!
هر که گوید او منم، او من نشد
خوشه ی او لایق خرمن نشد
به خاک پای تو گفتم که تا تو دوست گرفتم
ز دوستان مجازی چو دشمنان برمیدم